دانه های اشکش سرب داغ شد روی قلب زن و ته گلویش بغض بدی نشست. ترگل قدم برداشت تا از آشپزخانه بیرون برود که نسرین آرنجش را گرفت: صبر کن ترگل. این حرف مسخره ایی که زدی و اصلا جدی نمیگیرم. علی میاد و باهاش حرف میزنیم.
_زیادی آرامش همه رو گرفتم که انقدر ازم شاکی ان؟
_این چه مزخرفاتیه؟ دیوونه شدی؟
مغز ترگل از درد تکان میخورد: بیخیال مامان.
☆دانلود رمان عصیان فراموشی☆
_وایستا ببینم… چی و بیخیال؟ همینجوری الابختکی به علی بگم دیگه نیا اینجا؟ یادت رفته زن و شوهرین؟
پاهای ترگل به زمین چسبید و دستش را بند دیوار کرد تا نیفتد. جانش داشت از چشمهایش بیرون میزد: مادرش از خداشه ما طلاق بگیریم.
نیلوفر با عصبانیت صدایش را بالا برد: بفهم چی میگی ترگل! یاد گرفتین سر هرچیزی این کلمه نحس و به زبون بیارین؟
ترگل بهت زده سمتش چرخید. نفسش سنگین شده بود: پس قبلا هم اسم طلاق و بردیم؟ تکراریه این موضوع.
نیلوفر با درماندگی دست روی سرش گذاشت: ترگل تو رو خدا کوتاه بیا… من خودم این ماجرارو حل میکنم.
دانلود رمان عصیان فراموشی